Horasan’ın Çarpışmalar’ın devamı niteliğinde olan Labirent isimli sergisinde, kaybolmak ve bulmak arasında geziniyorsunuz.
Nefes almaya başladığımız andan itibaren kimi zaman çıkış yolunu bulabildiğimiz, çoğu zamansa yollarında kaybolduğumuz labirentlerimiz var. Pi Artworks’ten adımınızı atar atmaz yerde göreceğiniz labirent çizgileri, de sergiye uygun olarak sizi içine alan ilk işaret.
Sıra dışı eserleriyle tanıdığımız Mustafa Horasan’ın Labirent isimli yeni sergisindeki eserlerin önünde vaktinizi harcamaya değer. Her bir resim sizi uzun bir yolculuğa çıkarırken, yeni yerler keşfetmemize de vesile oluyor. Öyle ki, uzun bir süre baktığınızda keşfe çıktığınız yollarda kaybolma olasılığınız bile var. Labirent çizgileri üzerinden minik adımlar atarak resimler arasındaki bağları da daha iyi anlıyorsunuz. Horasan’ın çizgileri, hayalgücünü zorluyor hatta fazlasını istiyor.
Ayaklarınızın altındaki labirentte dolaşıyormuş hissi veren çizgiler, duvarlardaki renkli eserler sayesinde bir masal diyarına çıkmış hissi de yaratmıyor değil. Horasan’ın yarattığı imgeler başka bir sürecin sonuçları. Paul McCarthy, Berlinde de Bruyckere, Peter Ccoffin, The Icelandic Love Corporation, Terry Richardson, Gabriela Fridriksdohir gibi farklı sanatçıların eserlerinden yaptığı seçkiler önce bilgisayarda yeniden üretiliyor, dana sonra resim üzerinde çalışılıyor.
Eserlerin bütününde dikkat çeken bir şey var. O da, sanki Horasan çağdaşlarına bir gönderme yapıyor gibi. Örneğin, bir başka süper kahramanla birbirine sarılan bir Süperman görüyoruz. Bu görüntüye pek alışık olmadığımız aşikar. Kahramanlar duygusal olamazmış gibi. onları güçlü görmeye alışık hafızalar için şaşırtıcı bir çalışma olarak görülebilir.
Horasan’ın Labirent’teki işler sanat hayatında birçok kez karşı karşıya kaldığı sanatçıların çalışmalarıyla etkileşimli. Bu nedenle bu sergiyi Çarpışma serisinin devamı olarak kabul etmek mümkün.
19 Mayıs’a kadar
Pi Artworks Galatasaray’da görülebilir.
Bu yazı Touch İstanbul Mayıs sayısında yayınlanmıştır.